|
uitzetters:
Herman Vrielink en Hanny Schuring uit Rhenen
26 maart 2000
"Maak je borst maar
nat",
"Ga maar extra vroeg naar bed",
"Slaap maar een paar uur extra uit",
"Neem maar wat extra's te eten mee",
"Leer het reglement maar uit je kop",
"Aan 't eind van de Klettersteeg heb je
al vier fouten te pakken".
Dit
waren zo ongeveer de tips en aanbevelingen
die we kregen van uitzetter Herman, instemmend
knikkend bijgestaan door Hannie. We hadden
met het uitzettersduo al enkele teamritten
gereden, dus meenden we de gedachtekronkels
van de uitzetter redelijk goed te kennen.
Het zou daarom wel een zware rit worden
en dus volgden we zo goed mogelijk de tips
op: Op zaterdagavond hebben we om negen
uur onze huwelijkse belevenissen onderbroken
door elk een aparte kamer met bed op te
zoeken, de deur stevig te vergrendelen om
zodoende kwiek en monter het krieken van
de nieuwe, zware dag in te gaan. (Ja, je
moet er wat voor over hebben; trouwens deze
tip heb ik ook aan de voorzitter en zijn
vrouw doorgegeven, maar gezien hun klassering
blijkt maar weer dat de geest vaak zwakker
is dan het vlees.)
Op
zondagmorgen half negen (wintertijd) was
het een heerlijk ontwaken met de wetenschap
dat ergens in de omgeving van Achterveld
iemand in de kille ochtendmist paaltjes
in de grond aan het slaan was, onder het
toeziend oog van Hannie die die ochtend
alles uit de kast heeft moeten halen om
om half acht (zomertijd!!!) met Herman de
reis naar Achterveld te aanvaarden. Want
als zij niet op tijd zou zijn ………………… .
Met een auto vol proviand, het reglement
op mijn voorhoofd geplakt, de pen in de
aanslag legde ik om 14.04 uur de laatste
hand aan de voorbereidingen door mijn borst
nat te maken; mijn vrouw deed dit echter
niet omdat ze vond dat dat teveel zou spetteren
onderweg. (Ons eerste zwakke puntje ?).
De hobbels tijdens
de rit:
Opdracht 1:
We moesten direct aan de bak en zwaar nadenken.
Een ritpijl heeft al de zwarte letters 'AMBC',
dus moesten er meer letters op staan, maar
dan was het weer geen ritpijl volgens het
voorbeeldenbord. Foute opdracht dus door
naar de goede opvanger. Tjonge wat een zwaar
geredeneer, waarbij ik besefte dat het geen
(denk)rimpelloze dag zou worden.
Opdracht 2:
Meteen gezien het aparte bordje "KL" van
Klettesteeg. Meteen daarna bij RC "B" bleek
dat we nog langer hadden moeten uitslapen
want we hadden tijd nodig om te beseffen
dat we niet met opdracht 2 bezig waren maar
met de herstelopdracht KL. Na die verspilde
tijd hadden we geen problemen meer.
Opdracht 4:
De Fliert was geen doodlopende weg meer
maar doordat er een ritpijl (die naar een
fietspad wees) vlak na het begin van De
Fliert stond raakten we in de war. Was dit
een verdwaalde ritpijl of was ie bedoeld
om de weg af te sluiten? Na lang wikken
over wegen, voor de dwaalpijl besloten en
naar de goede F.
Opdracht 5:
De laatste "AMBC" moeten we nog tegenkomen,
dus rechtdoor naar opvanger G. Omdat nergens
uit bleek dat een herstelopdracht niet in
het blauw geschreven zou mogen worden, hebben
we de hersteller opgevolgd. Deze opdracht
werd geneutraliseerd omdat in feite niet
duidelijk is of het materiaal op het voorbeeldbord
nu voorschrift of leidraad is. M.i. moet
hier duidelijkheid in komen.
Opdracht 6:
Voor ons moest de asfaltweg rechts liggen,
dus rechtdoor naar de Z.
Opdracht 7:
De achter de boom gestalde 'BATAVUS' hebben
we gevonden. Bij de 3e keer aanhoudend asfaltweg
links kwamen we bij de Doorlopendeweg. Hier
stond een situatieschets met een weg rechtdoor
en een weg naar rechts (Doorlopendeweg).
Rechtdoor was echter doodlopend (gesloten
hek). Niet alleen mijn borst maar ook mijn
rug begon nattig te worden; we hebben gegokt
op de goede situatieschets en de RC Q genoteerd.
De opdracht werd neutraal vanwege het gesloten
hek waardoor de asfaltweg overging in het
zanderige Doorlopendeweggetje.
Opdracht 8:
Door het gedoe bij opdracht 7 sijpelde een
zweetdruppel in mijn rechteroog, waardoor
ik niet gezien heb dat de VRW en de viersprong
hetzelfde oriënteringspunt waren. Jammer,
onze 1e fout.
Opdracht 9:
Was geen probleem mede omdat ik de constructie
met een jampotje niet heb gezien. (zweetdruppel
in linkeroog).
Opdracht 10:
Na even aan Maxima te hebben gevoeld of
ze wel echt was, hebben we gegokt dat Van
Buren met een hoofdletter moest beginnen.
De uitleg bleek anders, dus een gelukje
voor ons. Een ongelukje was dat ik, (zweetdruppels
in beide ogen) de RC P niet kon noteren.
Tja, 2e foutje.
Opdracht 13:
We zochten 2 bruggen oftewel 2 leuningen
(aanvullend reglement); daarna nog 3 leuningen
en die waren er niet, dus rechtdoor naar
opvanger.
Opdracht 15-18:
Vonden we de mooiste opdracht; als je doorhad
dat bij de 2e passage het eenrichtingsbord
niet aan het begin van de weg stond en als
je het kleine bordje 's' kon vinden. We
deppen ons gezicht, geven onszelf een schouderklopje
en vervolgen de rit vol goede moed.
Opdracht 20:
De vrouw op de 2e foto ('t was Hannie) die
met de camera op de kop kon filmen, moest
volgens ons wel een ster in het filmen zijn.
De uitzetter vond echter dat ze er niets
van kon. Alweer de 3e fout.
Opdracht 23:
We hadden zoveel bordjes 'DLW' gezien dat
we niet door hadden dat er nog een weggetje
zonder 'DLW' was, waardoor we niet de 1e
maar de 2e dwarsstraat insloegen. 't Gaat
hard: 4e fout.
Opdracht 26:
We hadden al een rit gereden dit jaar dus
de openingsrit was niet onze eerste.
Opdracht 28:
In de Wijnrit van dit jaar komt (nu kwam)
ook de 'stopplicht' voor, dus geen probleem.
Opdracht 29:
We hebben gezocht naar een geel/wit wybertje;
niet gevonden, dus geen voorrangsweg.
Opdracht 32:
We konden 'KLEPELHOEK' om de lantaarnpaal
niet geheel lezen en hoewel ik veel wandel,
ben ik maar niet om de lantaarnpaal gewandeld
maar naar de opvanger.
Opdracht 34:
Door de 'DLW' was de weg geen weg dus rechtdoor
naar opvanger. Pff, wat een foute opdrachten
geeft die uitzetter.
Opdracht 36:
Hoewel dit niet in het reglement staat,
heb ik maar aangenomen dat je tegelijkertijd
een orienteringspunt (gekartelde postzegel)
en een onderdeel van dat orienteringspunt
(gezicht op de postzegel) mag waarnemen
om de opdracht uit te voeren. Bleek goed
te zijn.
Opdracht 38:
Nog even getwijfeld of de hand(klavier)
niet toebehoorde aan mijn aangenomen oom
uit Zimbabwe, maar we hebben juist beslist.
Opdracht 40:
Er nooit meer aan gedacht dat de zonnebril
ook een brugleuning moest hebben. Foutje
5.
Opdracht 42:
Doordat we op dat moment alles krom vonden
(dus ook de S) zijn we zonder pardon de
weg met de vreemde naam Routecontrole ingeslagen.
Opdracht 45:
In het reglement nagekeken wat ik moest
doen met een tegen de rijrichting in wijzende
ritpijl. Gewoon negeren, dus doen alsof
ie er niet is, dus op zoek naar een goede
ritpijl maar niet gevonden. Omdat we voor
een hek kwamen te staan zonder poortwachter
zijn we maar gekeerd en verder gegaan met
opdracht 47. Dit bleek de juiste oplossing.
Opdracht 47:
We zagen de weg met gescheiden rijbanen
als één weg en gingen voor een nutteloze
'DLW' tegen de fabriek alsnog naar rechts
naar de goede H.
Opdracht 50:
Hoewel ik wel een rittenrijder ken (ik geloof
uit de grootste koekstad van Nederland)
die elke weg een snelweg vindt, vonden wij
dit geen snelweg. De gok maar genomen (omdat
we al veel tijd hadden verbruikt ook niet
teruggereden om een bordje snelweg te zoeken)
en alles uitgevoerd zoals de uitleg aangeeft.
Opdracht 51:
Vonden we een hele mooie opdracht waar we
veel tijd aan spendeerden. Ook al omdat
er net een bus stopte die een lading (reis)vee
dropte waren we even het overzicht kwijt;
konden door de bus niet bij de stempel,
hebben de bushalte en de koe als verkeersborden
geteld die zich voor de grazende koeien
bevonden en toen de opdracht uitgevoerd.
Opdracht 52:
Twee wegen gezocht met weer zo'n vreemde
naam Asfaltwegen; niet gevonden dus door
naar de opvanger.
Opdracht 53:
Naast allerlei schrikaanjagende afbeeldingen
(vooral die foto) vonden we een DOODLOPENDEWEG
en omdat het aanvullend reglement zei: geen
val op spaties, was deze weg voor ons niet
aanwezig, dus door naar de opvanger. Was
niet zo bedoeld door de uitzetter waardoor
opdracht neutraal werd.
Opdracht 56:
We hebben ons te pletter gezocht naar een
afbeelding van een schaal of kom met planten
erin, maar niet kunnen vinden. De scherpte
was er bij ons af, mede veroorzaakt door
een bedwelmende transpiratielucht en we
maakten onze zesde en laatste fout. Na aankomst
bleek dat we over de rit een half uur te
lang hadden gedaan, dus weer dertig strafpunten.
Resumerend,
Omdat ik de fratsen van de uitzetter dacht
te kennen, gingen we van start met het idee
om foutloos te kunnen rijden. Achteraf is
dit totaal niet gelukt door een nog fratsiger
uitzetter dan ik had bevroed. Als schrale
troost bleken de cracks onder de rijders
nog meer moeite te hebben met de invallen
van de voor hen nieuwe, onbekende uitzetter,
wellicht omdat zij niet konden rijden op
of met het gevoel van de uitzetter.
Al
met al vonden wij het een fantastische rit
en hopen dat er nog vele van dit kaliber
zullen volgen. Herman (en natuurlijk ook
Hannie) bedankt en wij zien nu al hoopvol
uit naar jullie volgende rit.
Gegroet en tot ziens.
Henny & Frieda Slotboom.
|
