Al bij opdracht 3 bleek dat we toch met een vrij hoog opzoek- en muntopgooigehalte rekening moesten houden. Onze bijna dertig jaar oude "Dikke Van Dale" moest het weer knap ontgelden, maar bewees toch weer zijn nut. Althans, wat de brik betrof, want een oplossing voor de twee maten konden we niet vinden.

Omdat Sharon en Arafat echter beslist niet aan het matencriterium voldeden, gokten we er maar op dat er nog wel twee goede maatjes te vinden waren. Dat we vervolgens de hersteller van de F niet goed lazen (EL i.p.v. HK-EL) had tot gevolg dat we twee keer stempelden en toch nog slecht begonnen. Superstom (+30)!
 

We onderkenden daarna dat we geen wegsituatie hadden bij het schrikhek en dat we met onze "50 km-flitser" de snelweg niet op mochten.

Toen in opdracht 8 de VRW aangeduid werd door een zelfgeplaatst verkeersbordje, rinkelden alle alarm-bellen.  Vorig jaar hadden we met schade en schande

moeten ervaren dat er verschil is tussen een rechtsgeldig en een officieel verkeersbord en dat gegeven hadden we opgeslagen op onze (meestal niet zo erg) harde schijf. Alweer klaar, dus!

Wiskunde was nooit mijn sterkste vak en dus werd het niks met de val met de sommen, zelfs na het lezen van de uitleg nog niet. Wij dachten dat een willekeurig cijfer 10 wel voldoende zou zijn, enfin, we horen het nog wel eens van Herman (+30=60).

Marijke wilde kost wat kost Van Dale opslaan voor de houtsnip. Ik protesteerde heftig, want dat kon toch echt niets anders dan een of andere vogel zijn en daarvan staan geen afbeeldingen in de DVD. Maar zoals vaak dreef Marijke haar zin door en dat behoedde ons voor nogmaals 30 bij het lunchpakketje.

Helaas was ze bij de volgende grap nog steeds zo alert, want toen we bij de RC Y stonden riep ze dat er beloofd  was dat er geen routecontroles in de  betreffende

weg zouden staan en we de Y dus niet moesten noteren. Achteraf schijnt die fout geneutraliseerd te zijn, om een mij nu nog onbekende reden.

Bij de klinkerweg voor de tekst D L W gingen Herman en Henk in de fout. Wanneer ik bij de klinkerweg sta en door de foutieve tekst de opdracht niet uitvoerbaar is, dan gebruik ik die klinkerweg niet! Veronderstel dat ik doorrijd en op een volgende situatie weer een klinkerweg en bovendien de goede tekst vind en de opdracht daar zou uitvoeren, dan zou ik in die opdracht twee klinkerwegen hebben gebruikt! Nee dus, denk er maar even over. Intussen: (+30=90).

Heel simpel deden we de val met de SIMPELWEG fout, omdat we drie bordjes zagen i.p.v. twee elastiekjes (+30=120) en opdracht 23 was eigenlijk best wel logisch als je de opdracht goed las. Om melk te halen naar de supermarkt, om verplicht een letter te noteren weg rechts en om 30 strafpunten te halen gewoon doorrijden (+30=150). Ach ja, lezen is ook een kunst!

De twee karakters gaven geen problemen en de "Echte" plaatsnaam ook niet, maar een potlood is geen pen (volgens ons) en een kei en een parel zijn zo overduidelijk geen edelstenen, dat we (nee, ik) in een waanzinnige vlaag van masochisme en zelfdestructie besloten (nee, besloot) dat al het gevraagde er wel moest staan en we dus ook de RC F moesten hebben (+30=180).

De opdracht met het fietspad was niet zo moeilijk en we onderkenden dat het verkeersbordje niet overbodig was, maar er stond een verkeerde A of zoiets op de hersteller over de VRW en dat zagen we nu net weer niet (+30=210).

Soms moet je wat geluk hebben en dat hadden we bij opdracht 43. Die half hebben we nooit gezien, maar wij telden na de eerste weg opnieuw een eerste weg om vóór de tweede weg (de vóórweg dus) rechts te gaan en zo kwam alles ook goed, net als bij de Verhardeweg.
 

Het volgende durf ik bijna niet te schrijven: uit angst dat het lange verhaal van opdracht 48 teveel tijd zou gaan kosten en we te laat thuis kwamen, hebben we de zaak psychologisch als volgt verklaard: Herman geeft als hersteller 19x: 49,  dus moet je er  geen

19 hebben. Omdat je er dan meestal 18 moet hebben, heeft Herman gedacht "ik zal jullie wel krijgen" en was er nòg eentje niet goed. Zeventien keer de O en rap naar de  weg met gescheiden rijbanen,  welke val wij als echte routebeschrijvers uiteraard niet fout mochten doen en ook niet deden.

Vanwege het ontbreken van de komma in opdracht 51 was de opvanger de enige redding. Dan 52. Wij hebben alleen de echte paddestoel gezien en die stond ook al in voorpositie, dus toen we eenmaal het kleine X'je hadden gezien was er geen vuiltje meer aan de lucht, dachten wij terecht. Waar die zelfgeplaatste P voor diende, is ons nog niet helemaal helder.
 

In de opdracht met de brug zag Marijke net op tijd het bordje met de brilmonturen en dat bracht ons op het idee dat we misschien gedwongen rechts konden zijn gegaan voor het plaatje van de ophaalbrug. Even checken dus en warempel een tweede O en een (slimme) W waren de beloning!

Ook in de NRF/KNMV reglementen staat dat een afbeelding van een WW geen wegwijzer is en dus konden we ons prima vinden in de uitleg van Herman.

In de laatste val deed zich door de recente veranderingen in de  verkeerssituatie  weer de VRW-

grap met het zelfgeplaatste verkeersbordje voor en moesten we de al genoteerde B weer doorstrepen toen we tot de ontdekking kwamen dat links een DLW was geplaatst en we gedwongen rechts gingen. Het goede bord W VAN AMERSFOORTSTRAAT kon ons niet verleiden, immers, we waren nog naar de VRW op zoek.

Even snel de letters overnemen op de controlekaart en die maar snel inleveren, dus. Té snel naar later bleek: het overkomt ons nooit dat we te vroeg zijn, dus hadden we er geen flauw idee van dat we bij de AMBC ook niet te vroeg mochten finishen. Anders had ik nog een minuutje gewacht alvorens de kaart aan de heer Buurman af te geven (+1=211).

AMBC, Herman en Henk, we vonden het een jofele rit en dat zeiden we al ruim voor we de uitleg hadden gelezen en van Jo Jeths de 3e prijs kregen thuisbezorgd. Bedankt! Enne ……. Herman, zou je niet heel misschien toch nog …..? Dat van die bij-klinkerweg is jullie ruimschoots vergeven!

Rob en Marijke Belfi